بررسی موانع سازمانی اجرای دورکاری درسازمان تامین اجتماعی شهراصفهان وارائه راهکارهایی جهت بهبودآن

تحولاتی که فناوری اطلاعات وارتباطات درسازمانهای مختلف ایجاد کرده، مستقیما برکاروزندگی شخصی واجتماعی کارکنان ومردم (جامعه ) تاثیرگذاشته است .یکی ازاین تاثیرات پیدایش یک الگوی روش انجام کارمبتنی بررایانه، به نام دورکاری است. دراین پژوهش به بررسی موانع سازمانی اجرای دورکاری درشعب سازمان تامین اجتماعی شهراصفهان وارائه راهکارهایی جهت بهبود آن درقالب بررسی پنج فرضیه، عدم آگاهی سازمان ازمفهوم دورکاری، عدم دانش بنیان بودن سازمان، عدم ارتباطات الکترونیکی درسازمان، عدم کنترل ونظارت درسازمان وعدم هماهنگی درسازمان پرداخته شد.جامعه آماری پژوهش شامل کارکنان سازمان تامین اجتماعی شهر اصفهان و 500نفر بودوازروش نمونه گیری تصادفی طبقه ای استفاده شد. روش تحقیق توصیفی پیمایشی وازنوع میدانی وابزارپژوهش پرسشنامه بوده است. درتحلیل اطلاعات ازنرم افزار SpSS وبرای آزمون فرضیه ها ازآزمون نرمالیتی، t یک نمونه و t دونمونه مستقل آنالیز واریانس وآزمون فریدمن به همره سطح معنی داری استفاده گردید. باتوجه به تایید تمامی فرضیه ها، راهکارهای وپیشنهادهای اجرایی مربوطه ازجمله آماده سازی فرهنگ سازمانی، مکانیزم های برنامه ریزی جهت استفاده بهینه ازفناوری اطلاعات وارتباطات وارائه گردید.

کلیدواژه ها:

دورکاری ، موانع سازمانی ، سازمان تامین اجتماعی ، فناوری اطلاعات وارتباطات