ارزیابی وضعیت پوشش ایستگاه های اتوبوس بر اساس مدل تحلیل سلسله مراتبی در GIS با رویکرد یکپارچه سازی سیستم حمل و نقل عمومی(مطالعه موردی منطقه 4 شهرداری تهران)

انواع سیستم های حمل و نقل همگانی در کنار یکدیگر، باید شرایطی از قبیل ایمنی و راحتی برایجابجایی مسافران فراهم نمایند. از طرفی زیر سیستم ها در مجموعه مورد نظر باید در جایگاه مناسبخود قرار گیرد و در حوزه عملکرد خویش به نحو مناسبی انجام وظیفه نماید، تا کارآیی کل سیستمبهینه گردد. یکپارچه سازی از جهات بسیار متفاوتی برای سیستم حمل و نقل همگانی قابل بررسیاست. در این پژوهش یکپارچه سازی عملکردی زیرسیستم های حمل و نقل همگانی آنهم اتوبوسرانیو تنها از منظر پوشش ایستگاه ها و دسترسی شهروندان مدنظر است. جهت ارزیابی معابر و سطحپوشش توسط ایستگاه های اتوبوس با استفاده از معیارهایی همچون پارامترهای ترافیکی، جمعیتی وکالبدی پس از بدست آمدن وزن اولیه معیار های اصلی و فرعی، با تلفیق لایه های آنها و اعمال ضرایبنهایی معابر دارای ارزش و نیازمند به ایستگاه اتوبوس طبقه بندی می شوند و در نهایت نیز با همپوشانیاین لایه و ایستگاه های اتوبوس می توان در خصوص مناسب یا نامناسب بودن موقعیت ایستگاه ها و یانیازمندی معابر به استقرار ایستگاه جدید تصمیم گیری نمود.وزن دهی به معیارها و زیرمعیارها براساس مدل تحلیل سلسله مراتبی و تلفیق، تجزیه و تحلیل دادهاتوسط سیستم اطلاعات مکانی 5 با هدف ارائه الگویی جهت ارزیابی معابر شهری از منظر پوششایستگاه های اتوبوس می باشد. در نهایت این تحقیق مناسب و متناسب بودن پراکندگی ایستگاه های اتوبوس را در سطح منطقه و بخصوص معابر دارای ارزش بالا را به خوبی مشخص می نماید. در همینراستا منطقه 4 شهرداری تهران به عنوان مطالعه موردی مدنظر قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

، GIS ، AHP ، اتوبوس ، حمل و نقل عمومی