امکان سنجی و مکانیابی ساختمان های بلند مرتبه با استفاده از مدل TOPSIS نمونه موردی: منطقه 9شهرداری مشهد

روند رو به رشد جمعیت به همراه محدودیت زمین های شهری که تقاضای مسکن در آنها به طور فزاینده ای وجود دارد،از یک سو و افزایش قیمت زمین مستعد توسعه شهر از سوی دیگر بلند مرتبه سازی خصوصا در کلانشهرهارا ضروری ساخته است.توسعه شهرنشینی و تقاضای فزاینده مسکن،کمبود زمین های مناسب توسعه شهری و نیز ترویج فرهنگ استفاده از فضا افزایش فضای باز درشهر،تغییر الگوی ساخت و ساز به سمت بلندمرتبه سازی را موجب شده است.این پدیده در دهه اخیر از شدت بیشتری برخوردار شده و با توجه به تغییر الگوی ساخت و سکونت،مسائل متعددی را در ابعادمختلف به وجود آورده است.هدف این مقاله امکان سنجی ساختمان های بلند براساس شاخص های مرتبط با بلند مرتبه سازی در منطقه 9 شهرداری مشهد می باشد که با استفاده از روش اسنادی و میدانی، 10 شاخص برای بررسی مکان های مناسب جهت بلندمرتبه سازی انتخاب شده،همچنین از فرآیند تحلیل چندمعیاره به عنوان ابزار تعیین ورنبه عنوان ابزار تلفیق، GIS معیارها و سیستم اطلاعات جغرافیایی تحلیل و نمایش داده های مکانی درفرآیند مکان یابی، استفاده شده است.طی بررسی های صورت گرفته 4 پهنه برای بلند مرتبه سازی انتخاب شده که به ترتیب اهمیت بر اساس تکنیک تاپسیس اولویت بندی شده است

کلیدواژه ها:

امکان سنجی ، بلندمرتبه سازی ، مکان یابی ، GIS