بررسی عوامل موثر در طراحی اقلیمی ساختمان های مسکونی بومی ایران

در بحث توسعه پایدار توجه مجدد به امر طراحی اقلیمی و بازگشت به معماری و شهرسازی بومی مطرح می گردد، چرا که در این نوع طراحی با استفاده حداکثر از انرژی های پاک و همسازی با شرایط اقلیمی، ضمن تامین شرایط آسایش انسان و کمترین دخل و تصرف در طبیعت، صرفه جویی در مصرف انرژی و حفظ محیط زیست سالم برای نسل های اینده ممکن می شود. لذا مواردزیر را می توان در دستور کار این بخش قرار داد: استفاده حداقل از آلاینده ها، استفاده حداقل از انرژی های تجدید پذیر و مصرف سوخت های فسیلی در حداقل. بنابراین اصول طراحی بومی گامی است به سوی پایداری. در این مقاله به بررسی راهکارهای اقلیمی با استفاده از اصول معماری بومی به روش توصیفی تحلیلی در جهت طراحی ساختمانی که موجبات آسایش ساکنین آن را فراهم نموده و از نظر صرفه جویی در مصرف انرژی کار آمد باشد پرداخته شده است. هدف اصلی بررسی عوامل اقلیمی، ویژگی های معماری بومی همچنین راهکارهای طراحی همساز با اقلیم معماری بومی ایران می باشد. مسئله اصلی تحقیق حاضر پاسخ به این سوال است که آیا از طریق بررسی نمونه های خانه های پایدار (بومی) مناطق ایران و شناخت راهکاهای همسازی یا محیط زیست و صرفه جویی در مصرف انرژی این بناها می توان به راهکارهای طراحی مسکن پایدار از طریق اهداف توسعه پایدار دست یافت؟

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، طراحی اقلیمی ، مسکن پایدار