الزامات آموزش مهندسی باتوجه به نیازهای صنعت درکشور ایران

افزایش رقابت جهانی شرکتها را مجبور کرده است تا شیوه عملیات خود را از نوع تکراری به نوع خلاق تغییر دهند این تغییر کیفی به همراه شرایط حاکم ونوع صنایع فعال در هر کشور الزامتی را برای آموزش مهندسی مطرح ساخته است که فقط از طریق سازماندهی مجدد موسسات آموزشی مهندسی متناسب با آ« الزامات می توان در جهت برآوردن نیازهای حال و آینده صنعت کشور گام برداشت هدف این مقاله تعیین الزامات آموزش مهندسی با توجه به نیازهای صنعت در کشور ایران است این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه گردآوری داده های توصیفی – پیمایشی است جامعه مورد مطالعه تحقیق شامل مهندسان برجستهایرانی است که 30 نفر از آنها به عنوان نمونه هدفمند انتخاب شدند ابتدا با بررسی مستندات موجود نقش و اهمیت ارتباط با صنعت در نظام آموزش مهندسی مشخص و سپس داده های به دست آمده از مصاحبه های نیمه سازمان یافته با مهندسان برجسته ایرانی از طریق روش کدگذاری و مقوله بندی تحلیل شده است نتایج حاکی از آن است که برای حل مسائل و مشکلات نظام آموزش مهندسی و صنعت باید بین دانشگاه صنعت ودولت تعامل و ارتباط نزدیک و مستمری صورت گیرد استفاده از کانالهای ارتباطی متنوع چون آموزش، تحقیق، مشاوره و برگزاری همایشها در برقراری ارتباط موثر دانشگاه و صنعت بسیار مهم است علاوه بر دانش و تخصص فنی توانایی دانش آموختگان مهندسی در زمینه مهارتهای طراحی و اجرا حل مسئله کارتیمی، برقراری ارتباط، خلاقیت و نوآوری، یادگیری مادام العمر، اخلاق مهندسی و برخورداری از انگیزه کافی اهمیت بالایی برای موفقیت حرفه ای آنان دارد سرانجام، برای اینکه نظام آموزشی مهندسی بتواند نیازهای حال و آینده صنعت کشور را برآورده کند باید به الزاماتی چون همکاری و تعامل نزدیک با صنعت، تلفیق علم و عمل در آموزش مهندسی، انعطاف پذیر بودن، در نظر گرفتن نیازهای صنعت در برنامه ریزیهای آموزشی، اصلاح و بهبود مستمر برنامه های آموزشی مهندسی و اصلاح نظام گزینش دانشجو جامه عمل بپوشاند

کلیدواژه ها:

ارتباط دانشگاه - صنعت ، نیازهای صنعت ، شایستگی ها ، الزامات آموزش مهندسی