صنایع ایران و تجارت جهانی تهدید یا فرصت؟

پیوستن به سازمان تجارت جهانی دراساس فرایند گفتگوی چندجانبه است این نکته پیوستن به سازمان را به روندی پیچیده زمانبر و دشوار تبدیل می کند کشورهای متقاضی پیوستن به این سازمان باید بپذیرند که برای مطابقت قوانین ملی با مقررات موافقت نامه های چندجانبه سازمان اقدامهایی را به عمل آورند و تعهداتی را برای کاهش تعرفه ها و اصلاح مقررات به عهده گیرند تا دسترسی بیشتری را برای کالاها و خدمات خارجی فراهم کنند مراحل پیوستن به سازمان تجارت جهانی شامل درخواست عضویت و تشکیل گروه کاری بررسی فرایند تجارت خارجی کشورمتقاضی پیوستن گفتگوهای چندجانبه برای تهیه جدولا متیازها و تعهدات مربوط به گات 1994 است وهمچنین جدول تعهدات ویژه مربوط به موافقتنامه عمومی تجارت خدمات برای آن کشور و توافق درخصوص گزار گروه کاری سند تصمیم درباره پیوستن و قرارداد را که شرایط پیوستن را معین می سازد شامل میشود درسال 1991 عضویت ایران در GATT مطرح شد پس ازتاسیس سازمان تجارت جهانی ایران بطور رسمی درسال 1997 دردورسنگاپور تقاضای عضویت دراین سازمان را مطرح کرد و پیوستن ایران به سازمان دردستورکارنشست وزیران سال 2001 دوحه قرارگرفت درنهایت ایران ازخرداد 1384 به عضویت ناظرسازمان تجارت جهانی درامده است منتقدان سازمانتجاربت جهانی را مخالف با منافع کشورهای توسعه نیافته میدانند و معتقدند که مقررات این سازمان مانعی برای توسعه کشورهاست و آنهارا ازرشد اقتصادی بازمیدارد بسیاری ازمنتقدان سازمان تجارت جهانی معتقدند که درهرحال تجارت گسترش خواهد یافت و تنها راه این است که تاانجا که امکان دارد شرایطی عادلانه و به نفع کشورهای کمتر توسعه یافته وتوسعه نیافته پدید آید

کلیدواژه ها:

ایران ، تجارت جهانی ، صنایع ، فرصت و تهدید