بررسی زمینه ی عاطفی مرگ و زوال در شعر بدر شاکر السیاب و قیصر امین پور

عنصر عاطفه یکی از عناصر سازنده ی اثر ادبی است. بواسطه ی این عنصر احساسات درونی ادیب، از جمله غم واندوه، عشق، نفرت، خشم، ترس و... به خواننده منتقل می شود. اهمیت این عنصر چنان است که درباره ی آن گفته اند مهمترین عنصر سازنده ی شعر است. از رهگذر این عنصر می توان به شخصیت یک ادیب و ویژگی های ادبی او پی برد و به ادب وادبیات، صفت جاودانگی بخشید. بدر شاکر السیاب وقیصر امین پور نیز از جمله ی شاعران برجسته ی ادبیات عربی وفارسی در دوره ی معاصرند که علی رغم اینکه متعلق به دو محیط جغرافیایی وفرهنگی متفاوتند باز دارای اشتراکات وهمسانی های فراوانی هستند که باعث شده است آثاری به زبان شعری بسیار مشابهی عرضه کنند. در کنار این تشابهات بسیار، شعر آن دو مملو از فضاهایی است که زمینه های عاطفی وروان شناختی آنها را تشکیل می دهد. در این مقاله سعی بر آن است تا با تکیه بر یکی از این زمینه های عاطفی مشترک در اشعار آن دو یعنی مرگ و زوال آن را مورد بررسی وتحلیل قرار دهیم تا نحوه ی بازتاب این زمینه ی عاطفی وعوامل ظهور آن در اشعار این دو شاعر که از نخبگان ادبی دو ملت هستند بهتر آشکار شود

کلیدواژه ها:

بدر شاکر السیاب ، قیصر امین پور ، عاطفه ، مرگ و زوال