تأثیر جانمایی پیچها بر وزن ورق اتصال بادبند بهینه با استفاده از روشESO

طراحی بهینهی سازهها یکی از وظایف مهم طراحان سازه در عصر کمبود منابع است. در این میان طراحی بهینهی اجزای سیستم قاب مهاربندی شده که امروزه بهعنوان یکی از پرکاربردترین سیستمهای سازهای مقاوم دربرابر زلزله شناخته میشود، اهمیتی افزون دارد. ورقهای اتصال بادبند، یکی از مهمترین عناصر اتصالات در قابهای مهاربندی شده میباشند که در گذشته بهموضوع بهینهسازی آنها با استفاده از روشهای فراابتکاری بسیار اندک پرداخته شده است. یکی از این روشها که برای بهینهسازی سازهها مورد استفاده قرار میگیرد، روش بهینهسازی تکاملی سازهها(ESO) میباشد. اساس این روش برمبنای یک فرآیند تکاملی است، که در آن مواد ناکارآمد از سازه حذف میشوند. در این مقاله یک ورق اتصال، که با استفاده از دو پیچ به عضو مهاربندی زوج ناودانی متصل شده و تحت بارگذاری کششی و فشاری قرار دارد، مورد بررسی قرار گرفته است. با ثابت نگاه داشتن ابعاد و شرایط مرزی ورق، تعداد و قطر پیچها و همچنین شدت و نوع بارگذاری، به بررسی تأثیر جانمایی پیچها بر وزن ورق اتصال بادبند بهینه با استفاده از روشESOپرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

بهینهسازی ، ورق اتصال بادبند ، روش بهینهسازی تکاملی سازههاESO ، روش اجزاءمحدود ، تحلیل غیرخطی