بررسی تاثیر مولفه های رهبری تحول آفرین در سطوح مدیریتی در سازمان تأمین اجتماعی اصفهان

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر مولفه های رهبری تحول آفرین در سطوح مدیریتی سازمان تامین اجتماعی استان چهارمحال و بختیاری بود. روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه کارکنان، روسا و مسئولین واحدهای سازمان بود و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقهای متناسب با حجم جامعه آماری، 139 نفر از کارکنان، کارشناسان و روسای و مسئولین آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه محقق ساخته رهبری تحولی با 20 سوال بود که بر اساس نظریه برنارد بس و پرسشنامه سبک های رهبری چندگانه بس تدوین شد. روایی پرسشنامه از طریق روایی صوری و محتوایی و ضریب پایانی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای این پرسشنامه 0/86 بدست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی (توزیع فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار) و استنباطی (تحلیل واریانس تک متغیره و چند متغیره) صورت گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که: 1) مدیران ارشد در مقایسه با مدیران میانی و اجرایی بیشتر از نفوذ آرمانی و ترغیب ذهنی در سیستم مدیریت خود استفاده می کنند. 2) یافته های پژوهش در خصوص میزان استفاده مدیران از انگیزش الهام بخش و ملاحظه فردی رهبری تحولی در سطوح مدیریتی ارشد، میانی و اجرایی سازمان تفاوت معناداری را نشان نمیدهد

کلیدواژه ها:

رهبری تحولی ، سطوح مدیریت ، مدیران ارشد ، مدیران میانی ، مدیران اجرایی