معماری پایدار در تعامل با انرژی های تجدید پذیر

افزایش مداو م جمعیت، کشورها ی جها ن ر ا بیش از پیش با مشکل کمبود انرژی روبه رو ساخته و حیات بشری را تهدید می کند مشکل محدودیت منابع انرژی در دسترس، کم و بیش برای کلیه کشورها، اعم از صنعتی و توسعه یافته و یا در حال توسعه مشترک است، که در این زمینه تحقیقات و اختراعات و بهره گیری از انرژی های مختلف، گام هایی هستند که انسان ها در طول تاریخ در راه پیشرفت جوامع خود برداشته اند. رشد علم و صنعت و فن آوری در جهان امروز, روش های مختلف استفاده از انرژی را که در دوران قبل از انقلاب صنعتی معمول بود دگرگون کرده و شناخت منابع انرژی های جدید تحولی عظیم در توسعه صنعتی و تکامل اجتماعی بشر به وجود آورد. به دلیل ایجاد بحران انرژی در جهان و پایان پذیر بودن منابع انرژی های تجدیدناپذیر و همچنین افزایش آلودگی محیط زیست به دلیل استفاده بی رویه از انرژی فسیلی لزوم استفاده از انرژی های پایدار در بخش ساختمان که 40 درصد از مصرف انرژی را در کشور به خود اختصاص داده است, امری اجتناب ناپذیر است. با توجه به روند رشد تکنولوژی و مطرح شدن مبحث انرژی های پایدار و کاهش مستمر ذخیره انرژی های تجدید ناپذیر همچنین وجود منابع مناسب انرژی های پایدار (خورشید, آب, باد, بیوگاز و ...) درکشور ما معماران می توانند با طراحی معماری مناسب و هماهنگ با اقلیم و با استفاده از الگوهای معماری ایرانی که به شیوه های مناسبی از انرژی های پایدار در طراحی معماری بهره گرفته اند و نیز با توجه به تکنولوژی و علوم جدی, فضایی مناسب و با آسایش حرارتی مطلوب به وجود آورند. دستیابی به توسعه پایدار مستلزم تحول مثبت عظیم بنیادی در اقتصاد جهان, بهره وری معقول از منابع طبیعی و نیز تغییر جهت اساسی در نگرش انسان به طبیعت و تجدیدنظر جدی در الگوهای تولید و مصرف است. لازم به یادآوری است که روش تحقیق در این مقاله از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه جمع آوری آمار و اطلاعات اسنادی است. در این مقاله به بررسی تعامل معماری پایدار و انرژی های تجدید پذیر و همچنین تأثیر این تعامل در توسعه پایدار و بهینه سازی مصرف انرژی می پردازیم تا بتوانیم فضای معماری همراه با آسایش و رفاه برای انسان به وجود آوریم.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، انرژی های تجدید پذیر