ارزیابی استقرار بنگاه های زود بازده در ایران بر بهبود وضعیت اجتماعی و فرهنگی (نمونه مورد مطالعه: شهرک صنعتی علی آباد کتول)

در این تحقیق تلاش شده است رابطه استقرار شهرک صنعتی با بهبود وضعیت اجتماعی و فرهنگی شهروندان و افزایش انگیزه ماندگاری آن ها در شهر مورد مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفته شود. در این پژوهش از روش نمونه گیری احتمالی ساده استفاده شده است . لذا پس از محاسبه حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران پرسشنامه ها به صورت تصادفی بین کارکنان در شهرک های صنعتی واقع در منطقه شهر علی آباد کتول توزیع و جمع آوری گردید. مولفه های مورد ارزیابی قرار گرفته در این پژوهش عبارت است از مولفه های دسترسی بیشتر به خدمات عمومی و امکانات رفاهی ، مولفه های کاهش مهاجرت به شهرهای بزرگ ، مولفه های بالا رفتن سطح سواد و تحصیلات و در آخر مولفه های دسترسی بیشتر به خدمات عمومی و امکانات رفاعی . همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها آزمون ناپارامتری کای اسکوئر و میانگین نظرات استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد ایجاد شهرک صنعتی در منطقه شهری علی آباد کتول باعث ارتقای و بالا رفتن شاخص های اجتماعی و فرهنگی کارکنان شهرک های صنعتی نشده است و سطح رفاه اجتماعی آنها را بهبود نبخشیده است و در نتیجه همچنان میل به مهاجرت به شهرهای بزرگتر در بین افراد مورد مطالعه قرار گرفته شده وجود دارد.

کلیدواژه ها:

شهرک صنعتی ، ماندگاری در شهر ، وضعیت اجتماعی- فرهنگی ، علی آباد کتول