ارائه الگوی پیشنهادی برای استفاده از مشارکت های مردمی در حوزه مدیریت بحران با ایجاد ارتباط بین ازمان های دولتی و مردم

با توجه به آسیب پذیری بالای محیط های شهری و روستایی در برابر سوانح طبیعی و از سوی دیگر امکانات و منابع معین و محدود سازمان های دولتی، نمی توان انتظار داشت که نیروهای دولتی متولی امر مدیریت بحران کلیه وظایف محوله در راستای نیل به اهداف موجود خود را به صورت متمرکز انجام دهندو حضور مردم آگاه، در این فعالیت ها ضروری می نماید بنابر این وجود یک پل ارتباطی بین این سازمان ها و مردم به اشاعه و ارتقاء فرهنگ پیشگیری از اثرات سوانح طبیعی و آمادگی مقابله در برابر آنها کمک بسزایی خواهد نمود. نهادها و تشکل های مردمی به دلیل سبقه، نوع گفتمان و ادبیات مردمی که دارند می توانند به راحتی با مردم ارتباط برقرار نموده و فرهنگ سازی و سازماندهی مؤثری در حوزه مدیریت بحران و اهداف آن داشته باشند .به نظر می رسد این ارتباط علاوه بر حصول هدف ذکر شده، باعث ارتقاء اثر بخشی فعالیت های مورد نظر در سازمان های دولتی شده و مدیریت بهینه غیر متمرکزی در فازهای مختلف چرخه مدیریت بحران اعمال نموده و به مشورت دهی و تدوین و تأثیر گذاری بر فعالیت های مشابه کمک می نماید. در این مقاله با شناخت به دست آمده از سازمان های دولتی مدیریت بحران در کشور عزیزمان ایران و فرصت های به وجود آمده از طریق تأسیس شورای شهر و شورایاری محلات و نیز قدمت وجود نهادهای مردمی سعی شده است تا الگویی برای توسعه استفاده از توان و ظرفیت مردم در جهت تحقق اهداف سازمان های دولتی در امر مدیریت بحران ارائه شود. این الگو شامل تعریف روابط فی مابین ، هدف گذاری و تعیین محتوای فعالیت ها و شیوه سازماندهی می باشد . مسلماً در این الگو جهت ظرفیت سازی و نوانمند نمودن گروه های مردمی در امر پیشگیری و کاهش اثرات ، آموزش و آمادگی مقابله در برابر سوانح پیشنهاداتی لحاظ شده است.