پیامد افزایش غلظت دی اکسیدکربن هوا بربرخی ویژگیهای چهار ژنوتیپ برنج در شرایط تنش شوری

این مطالعه به منظور بررسی رشد و نمو گیاهچه های چهار ژنوتیپ برنج(شیرودی، ندا، دیلمانی و دم سرخ)در چهار سطح کلرید سدیم (صفر، 30، 60، 90 میلی مولار در محلول غذایی یوشیدا) و در دو محیط با غلظت معمول (حدود 360 میکرومول بر مول) و غنی شده (حدود 700 میکرومول بر مول) دی اکسید کربن هوا به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در پاییز و زمستان سال 1392 در گلخانه آموزشی و تحقیقاتی دانشگاه صنعتی اصفهان صورت گرفت.نتایج به دست آمده نشان داد که پاسخ ژنوتیپهای مختلف نسبت به شوری و غنی شدن دیاکسید کربن هوا متفاوت بود. در شرایط غیر شور افزایش غلظت دی اکسید کربن، ماده خشک شاخساره ارقام شیرودی (33%)، ندا (50%)، دیلمانی (80%) و دم سرخ (33%) را افزایش و به ترتیب به 0/4، 0/3، 0/9 و 0/8 رساند. در حالیکه وزن خشک ریشه در ارقام شیرودی و ندا تحت تاثیر افزایش غلظت دیاکسید کربن هوا قرار نگرفت ولی به طور نسبی وزن خشک ریشه ارقام دیلمانی و دم سرخ را به ترتیب 60 و 50 % افزایش داد. افزایش غلظت دی اکسید کربن محیط پیامدهای منفی تنش شوری بر وزن خشک شاخساره ژنوتیپهای مختلف برنج را تعدیل نمود. در غلظت 360 میکرومول بر مول دی اکسید کربن هوا پس از 21 روز ماده خشک شاخساره ارقام شیرودی و ندا تحت تاثیر سطوح مختلف شوری قرار نگرفت در حالی که ماده خشک ارقام دیلمانی و دمسرخدر شرایط غیر شور نسبت به شوری 90 میلی مولار کلرید سدیم به ترتیب 40 و 50 % کاهش یافت.

کلیدواژه ها:

برنج ، تغییر اقلیم ، تنش شوری ، تنوع ژنتیکی ، وزن خشک شاخساره