ملاحظه پویایی و آرامش در معماری داخلی خانه های سنتی ایرانی

تکامل و توسعه هنر، معماری و تزئینات در بناهای گذشته ایران همراه با محتوای معنایی به غایت ظرافت، تعادل و پویایی حاصل شده است. به نحوی که همگی به مثابه یک عنصر واحد تعریف گشته و هدف واحدی را بیان می نمایند و هر کدام برای نشان دادن این وحدت با هنرهای دیگر ادغام شده اند. در این مقاله مفهوم پویایی و آر امش در معماری داخلی خانه های گذشته ایرانی مورد بررسی است. گرچه همواره بناهای بزرگ در هر تمدنی شاخص های تاریخ و فرهنگ ملی به شمار می آیند اما مقیاس های کوچک معماری بومی به عنوان ذخایر مهم فرهنگی و زندگی واقعی مردم سرشار از عمیق ترین و ظریف ترین مفاهیم و اصول ساماندهی در معماری گذشته ایران هستند. از این رو مطالعه و برنامه ریزی برای ارتقای کمی و کیفی این فضاها برای استفاده در معماری داخلی خانه های سنتی و رابطه بین آنها سوق داد. طیف وسیعی از پژوهش ها به صورت توصیفی- تحلیلی در این مسیر باید صورت پذیرد. شناخت هماهنگی، ایستایی و زیبایی ایده های ساماندهی معماری داخلی خانهها و کارآیی آنها از موارد بسیارمهم در مطالعات و تحقیقات بنیادی در این زمینه به شمار می آیند. بر اساس نتایج این تحقیق فرهنگ ایرانی همواره، به صورت عاملی مهم و اساسی در دوران های تاریخی گوناگون اثر گذاشته و خانه ایرانی را به گونه ای که بتواند هویت، پایداری و کارآیی مورد نظر را در عین تأمین آسایش کاربران فراهم سازد. شکل داده است. سازگاری بین هنر، معماری، تزئینات (وحدت در کثرت) و سایر ملزومات خانه ایرانی در کنار توجه به منزلت انسان و نیازهای او از مهمترین عوامل ایجاد پویایی، آرامش، وحدت و کارآمدترین فضاها در معماری داخلی خانه های ایرانی بوده است. مقاله حاضر در جهت شناخت این مهم، خانه های دوره قاجار تبریز را به عنوان نمونه موردی، برای تشریح بیتر مطالب مورد بحث تحت بررسی قرار داده است.

کلیدواژه ها:

آرامش ، پویایی ، خانه های گذشته ایرانی ، طراحی داخلی ، فرهنگ ، معماری داخلی