ارتباط بین یادگیری خودراهبر با مقاطع تحصیلی (بعد از علوم پایه و دوره اینترنی) در بین دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
محل انتشار: پنجمین همایش سراسری علوم انسانی و هنر
سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 735
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
HUMANARTS05_078
تاریخ نمایه سازی: 25 مهر 1393
چکیده مقاله:
هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین آمادگی برای خود راهبری در یادگیری با مقاطع تحصیلی دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی میباشد. بدین منظور، تعداد ۸۰ نفر از دانشجویان این دو رشته به روش تصادفی سهمی انتخاب و در این پژوهش که به روش توصیفی همبستگی طراحی گردیده بود، شرکت داده شدند.ابزار مورد استفاده در این پژوهش مقیاس آمادگی برای یادگیری خودراهبر فیشر ( ۲۰۰۱ ) بود که روائی و پایایی آن در مطالعه مقدماتی تأیید گردید. به منظور بررسی روابط بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون و بدنبال آن جهت تعیین متغیرهای پیش بین از رگرسیون همزمان استفاده شد. همچنین برای تعیین تفاوت بین میانگین گروهها از آزمون t نمونه های مستقل و F یکراهه سود برده شد. یافته های پژوهش در سطح (p<0/05) رابطه بین سن،نمرات علوم پایه و معدل پیشرفت تحصیلی را تأیید ننمود و هیچ تفاوت معناداری را بین میانگین گروه ها از نظر جنس، معدل دیپلم، ر شته، معدل فارغ التحصیلی نشان نداد. نتایج آزمون رگرسیون نیز گویای آن بود که معدل پیشرفت تحصیلی و نمرات علوم پایه دانشجویان میتواند میزان آمادگی برای خود راهبری دانشجویان را پیش بینی نماید.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد علی نادی
عضو هیات علمی دانشگاه خوراسگان- دانشجوی دکترای علوم تربیتی و عضو باشگاه پژوهشگران جوان
ایلناز سجادیان
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه اصفهان و عضو باشگاه پژوهشگران جوان دانشگاه خوراسگان
نجمه احمدی
دانشجوی کارشناسی ارشد رشته آمار دانشگاه شیراز و عضو باشگاه پژوهشگران جوان خوراسگان