اثر باکتری های حل کننده فسفات در عملکرد دانه گندم

به منظور تامین بخشی از فسفر مورد نیاز گیاهان می توان از کودهای شیمیایی و بیولوژیک استفاده کرد. به علت ایجاد آلودگی های زیست محیطی و نامحلول شدن فسفات ها در خاک، استفاده از کود بیولوژیک فسفاتی منطقی به نظر می رسد . بدین منظور آزمایش گلخانه ای در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی به صورت فاکتوریل در 3 تکرار اجرا شد. فاکتورها شامل کود سوپرفسفات تریپل در پنج سطح به مقدار صفر، 25، 50، 75 و 100 درصد بر اساس آزمون خاک، باکتری در سه سطح صفر، تلقیح با Pseudomonas sp و Bacillus sp و ماده آلی در دو سطح صفر و 15 تن در هکتار در خاکی با فسفر قابل دسترس 3/4 میلی گرم در کیلوگرم بودند. پس از پایان دوره رشد، گیاهان برداشت و عملکرد آنها تعیین گردید . نتایج نشان داد که تاثیر ماده آلی، باکتری های حل کننده فسفات و سوپرفسفات تریپل و اثرات متقابل آنها در عملکرد ماده خشک گندم در سطح یک درصد معنی دار بود . در میان باکتریها بیشترین افزایش مربوط به باکتری Pseudomonas و کمترین آن مربوط به باکتری Bacillus بود که به ترتیب 13/4 و 7/7 درصد نسبت به شاهد برآورد گردید . استفاده از ماده آلی باعث افزایش معنی دار در عملکرد ماده خشک گندم نسبت به شاهد بدون ماده آلی گردید به طوری که این افزایش برابر 22/7 درصد بود . بیشترین عملکر د ماده خشک در بین تیمارهای کود شیمیایی مربوط به سوپرفسفات تریپل 75 درصد توصیه شده به همراه ماده آلی و باکتری Bacillus بود.