ارزیابی توانمندی های ژئوتوریستی مکان های ژئومورفولوژیکی با استفاده از مدل پرالونگ (مطالعه ی موردی: شهرستان رامیان)

پژوهش حاضر از نوع بنیادی بوده که در آن توانمندی مکان های ژئومورفولوژیکی شهرستان رامیان در زمینه ی گردشگری و ژئوتوریستی مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. برای تشریح مکان های ژئومورفولوژیکی از تصاویر ماهواره ای، نقشه های زمین شناسی و توپوگرافی و داده های حاصل از بازدید میدانی استفاده شده و میزان قابلیت و توانمندی های ژئوتوریستی این مکان ها به روش پرالونگ مورد ارزیابی قرار گرفته است. این مکان ها بر اساس امتیاز دهی در روش پرالونگ رتبه بندی شدند. بر ایناساس کوه قلعه ماران به علت دارا بودن عیارهای بالای علمی و زیبایی ظاهری، تنوع لندفرم ها و امکان انجام ورزش هایی نظیر کوهنوردی، صخره نوردی، پاراگلایدرو... با امتیاز 0/67 بیشترین میانگین عیار گردشگری را به خود اختصاص داده و دارای بیشترین میزان قابلیت و توانمندی در زمینه ی گردشگری می باشد. تپه الهادی نیز از نظر میانگین عیار گردشگری با امتیاز 0/47 کمترین عیار گردشگری در بین مکان های ژئومورفولوژیکی را دارد. موضوعی دیگری که در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفت عیار بهره وری مکان ها بود که باز هم کوه قلعه ماران به دلایل فوق الذکر از بیشترین امتیاز (0/59) برخوردار است. غار شیرآباد نیز کمترینعیار بهره وری را با امتیاز (0/34)به خود اختصاص داده و بقیه ی لندفرم ها نیز دارای عیار بهره وری متوسطی هستند. عدم وجود امکانات رفاهی و اقامتی بهداشتی و خدماتی، عدم تبلیغات مناسب و معرفی نشدن توانمندی های شهرستان رامیان در زمینه ی گردشگری، فقدانب رنامه ریزی جامع و کم توجهی مسئولین و برنامه ریزان به امر گردشگری منطقه از جمله دلایلی است که موجب کند شدن روند توسعه ی گردشگری در این شهرستان شده است.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، ژئوتوریسم ، مکان های ژئومورفولوژیکی ، پرالونگ ، رامیان