مقایسه دو رویکرد مستقیم و غیر مستقیم در ارزیابی اثرات تغییر اقلیم بر رواناب

آثار پدیده تغییر اقلیم در بسیاری از نقاط جهان در دهه های اخیر بارز بوده و انتظار می رود در آینده این اثرات تشدید شود. ایران نیز از این تغییرات بزرگ مقیاس مستثنی نبوده و اثرات این پدیده در بسیاری از حوضه های آبریز کشور قابل ملاحظه است. بنابراین در نظر گرفتن اثرات این پدیده در برنامه ریزی و مدیریت منابع آب جهت کاهش آسیب پذیری این سیستم ها امری ضروری می نماید. در این مطالعه دو روش عمده برای ارزیابی اثرات پدیده تغییر اقلیم بر رواناب های سطحی به کار گرفته شده است. در روش اول خروجی مدل های گردش عمومی کاهش مقیاس داده شده و رواناب به شکل مستقیم به عنوان هدف محاسباتی تخمین زده شده و در روش دوم خروجی مدل های گردش عمومی برای تولید متغیرهای اصلی مدل بیلان همچون بارش، دما و تبخیر کاهش مقیاس داده شده و با استفاده از شبیه سازی بیلان، پاسخ حوزه مربوطه مورد ارزیابی قرار می گیرد. در این مطالعه برای کاهش مقیاس خروجی مدل های گردش عمومی از رویکرد آماری DMDM همچنین برای شبیه سازی بیلان ماهانه حوضه آبریز از ساختار بیلان ارائه شده توسط گو و همکاران (2005) استفاده شده است. حوضه مورد بررسی ، زیر حوضه پل دختر واقع در حوضه بزرگ کرخه است. مقایسه نتایج ، گویای دقت مطلوب رویکرد کاهش مقیاس مستقیم علی رغم ساده سازی های ناشی از حذف مدل سازی هیدرولوژیک از چرخه شبیه سازی اثرات است.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، رواناب ، کاهش مقیاس ، DMDM ، ییلاق آبی ماهانه