ارزیابی ایمنی دوربرگردانهای بزرگراههای برون شهری بر اساس معیار شاخص ایمنی (مطالعه موردی: بزرگراه ساری - قائمشهر)

ساخت دوربرگردان رایج بر پایه معیارهای کنترل شده به جهت برخی مزیت‌ها در مقایسه با استفاده از دوربرگردان های غیر هم سطح از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. جلوگیری از اجرای پروژه‌های پرهزینه مانند دوربرگردان‌های غیر همسطح واجرای سریع پروژه‌ها در زمان کوتاه از اهم اهداف ساخت دوربرگردان‌های متداول است اشکالات طراحی و اجرایی در ساخت دوربرگردان‌ها علاوه بر کاهش ظرفیت و ایمنی، خود منجر به تشدید مسائل رفتاری رانندگان و عدم رعایت ضوابط راهنمایی و رانندگی می‌شود که بطور مضاعف، عملکرد شبکه را دچار اختلال می‌سازد.از این رو در این پژوهش به بررسی ایمنی دوربرگردان‌های موجود در بزرگراه‌ ساری – قائمشهر به عنوان یکی از پرترددترین محورهای کشور پرداخته شده است. باتوجه به محدودیت فضا و مشکلات اقتصادی امکان ساخت دوربرگردان غیرهمسطح وجود نداشت و برای رفع نیازهای دسترسی مردم دوربرگردان‌های همسطح متداول ساخته شده است. دراین پژوهش پس از شناسایی و بررسی مشخصات هندسی،‌فیزیکی و ترافیکی دوربرگردان‌های موجود با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی AHP به بررسی عملکرد دوربرگردان‌ها پرداخته شده است. با تحلیل نتایج و هم‌چنین بررسی شاخص‌های ایمنی تعریف شده و وزن‌دادن به هریک از این شاخص‌ها، دوربرگردان‌های موجود از نظر ایمنی طبقه‌بندی شده و سپس با توجه به این طبقه‌بندی می‌توان نسبت به اصلاح عملکرد آن اقدام نمود. در پایان براساس تحلیل وضعیت ایمنی دوربرگردان‌های مطالعه شده نشان داده شده است که اکثر دوربرگردان‌های مورد مطالعه از نظر شاخص‌هایی از قبیل تابلوهای هشداری و علائم افقی (خط کشی چهت‌نما روی سطح اسفالت) و شعاع گردش واگرد وضعیت نامناسبی دارند.

کلیدواژه ها:

دوربرگردان ، ایمنی تردد ، بزرگراه ساری - قائمشهر ، تحلیل سلسله مراتبی (AHP)