نقش راهبردهای تنظیم هیجان در کیفیت دلبستگی والد-کودک

رابطه عاطفی والد و کودک به عنوان اولین و مهم ترین بستر رشد عاطفی و اجتماعی کودک، تحت تاثیر مهارت های تنظیم هیجان هر دو فرد قرار دارد. این پژوهش به روش کتابخانه ای و با رویکرد مرور سیستماتیک به بررسی نقش راهبردهای تنظیم هیجان در شکل گیری و کیفیت دلبستگی والد-کودک می پردازد. داده ها از طریق جستجوی منابع معتبر علمی در پایگاه های اطلاعاتی جمع آوری شدند. یافته های مطالعات نشان می دهند که کیفیت دلبستگی والد-کودک نه تنها تحت تاثیر پاسخ های عاطفی و رفتاری والدین قرار دارد، بلکه به طور معناداری با راهبردهای تنظیم هیجان هر دو فرد والد و کودک مرتبط است. والدینی که از راهبردهای سازگار تنظیم هیجان مانند ارزیابی مجدد مثبت، پذیرش و تمرکز مجدد استفاده می کنند، تمایل بیشتری به ایجاد رابطه ای حمایتی، پایدار و ایمن با فرزندان خود دارند. در مقابل، استفاده از راهبردهای ناسازگار مانند نشخوار فکری، خودسرزنشگری و ملامت دیگران با افزایش رفتارهای واکنشی، کاهش صبر والدین و ایجاد دلبستگی ناایمن (اجتنابی یا دوسوگرا) در کودکان همراه است. تنظیم هیجان کودک نیز تحت تاثیر کیفیت دلبستگی قرار دارد؛ به طوری که کودکان با دلبستگی ایمن، راهبردهای موثرتری برای مدیریت هیجانات منفی دارند. این رابطه دوسویه نشان می دهد که تنظیم هیجان نه تنها بر کیفیت دلبستگی تاثیرگذار است، بلکه خود تحت تاثیر کیفیت این رابطه شکل می گیرد. مطالعات نشان داده اند که مداخلات آموزشی مبتنی بر مهارت های تنظیم هیجان والدین می توانند به بهبود کیفیت دلبستگی و ایجاد محیطی امن تر برای رشد روانی کودک منجر شوند. بنابراین، این پژوهش تاکید می کند که راهبردهای تنظیم هیجان به عنوان یک متغیر کلیدی در فرآیند دلبستگی عمل می کنند و لزوم توجه به این مهارت ها در برنامه های آموزش والدین، مشاوره خانواده و سیاست گذاری های تربیتی را برجسته می سازند.

کلیدواژه ها:

راهبردهای تنظیم هیجان ، کیفیت دلبستگی ، والد-کودک ، رابطه عاطفی ، مهارت های هیجانی ، مطالعه مروری