بررسی تأثیر آنتی بیوتیک های کانامایسین، تتراسایکلین و کاربنسیلین به عنوان نشانگر گزینی در فرآیند انتقال ژن بر روی گندم نان رقم پیشناز

گندم از مهمترین غلات بشمار می رود و سرشار از انرژی و پروتئین می باشد. بنابراین بایستی سعی شود تا مشکلات تولید گندم به حداقل برسد تلاش های زیادی دراین زمینه صورت گرفته است که یکی از روش ها، روش های مبتنی بر مهندسی ژنتیک و انتقال ژن می باشد. انتقال ژن به گندم به منظور مقاومت در برابر تنش های زنده و غیر زنده صورت می گیرد. در این روش به منظور شناسایی سلول ها و بافت هایی که ژن مورد هدف را دریافت کردند از نشانگرهای گزینشی استفاده می شود که به کمک نشانگرهای گزینشی گیاهان تراریخت از غیر تراریخت شناسایی و گزینش می شود. در این آزمایش از گزینش گرهای کانامایسین، تتراسایکلین و کاربنسیلین به عنوان عامل گزنیشی استفاده شد. گزینشگر کانامایسین با بلوکه کردن مسیر ساخت پروتئین های اندامکی شامل کلروپلاست و مسیر میتوکندری باعث مرگ و یا کلروفیل زدایی سلول های فاقد ژن nptll می شود. همچنین برای بررسی تأثیر آنتی بیوتیک ها بر روی زنده مانی و باززایی سلول های گیاهی از غلظت های مختلف آنتی بیوتیک ها استفاده شد. آزمایش به صورت طرح کاملاً تصادفی در 3 تکرار و 9 سطح آنتی بیوتیک انجام گرفت و طی آبیاری های متناوب با دزهای مختلف آنتی بیوتیک ها (شاهد با آب مقطر استریل) یادداشت برداری هایی نیز انجام گرفت تا تأثیر دزهای مختلف آنتی بیوتیک ها برای بدست آوردن آستانه تأثیر آنتی بیوتیک ها ((LD(50) بررسی شود. بر اساس نتایج بدست آمده مشخص گردید که آنتی بیوتیک کانامایسین سریع ترین پاسخ را در دز پائین تری نسبت به دو آنتی بیوتیک دیگر در گیاه گندم نشان داد.

کلیدواژه ها:

انتقال ژن ، عامل گزینشی ، گندم ، انتی بیوتیک