بررسی عوارض چشمی ناشی از مصرف طولانی مدت داروهای سیستمیک

با توجه به نقش حیاتی بینایی در کیفیت زندگی و اهمیت چشم به عنوان یکی از حساس ترین اعضای بدن، مصرف طولانی مدت داروهای سیستمیک می تواند اثرات قابل توجهی بر سلامت چشم ایجاد کند. این اثرات شامل تغییرات سطح چشم مانند خشکی و التهاب، تغییرات ساختاری در عدسی و قرنیه، آسیب های شبکیه و عصب بینایی، و اختلالات میدان بینایی و حساسیت نوری می باشند که در صورت عدم شناسایی به موقع، می توانند منجر به کاهش کیفیت بینایی و عملکرد روزمره فرد شوند. هدف از این پژوهش، بررسی و تحلیل جامع عوارض چشمی ناشی از مصرف طولانی مدت داروهای سیستمیک و شناسایی عوامل موثر بر شدت و بروز آن ها است تا بتوان راهکارهای پیشگیرانه و مدیریت بالینی مناسب ارائه داد. روش تحقیق به صورت کیفی و توصیفی-کتابخانه ای انجام شد و اطلاعات مورد نیاز از منابع علمی معتبر داخلی و بین المللی شامل مقالات پژوهشی، گزارش های مروری، پایگاه های داده علمی و کنفرانس ها جمع آوری و تحلیل شد. یافته ها نشان می دهند که شدت و نوع عوارض چشمی با دوز و مدت زمان مصرف دارو، سن، جنسیت، شرایط پزشکی فرد و تداخلات دارویی مرتبط است و پایش دوره ای چشم، معاینات بالینی، ابزارهای تصویربرداری و آزمون های بینایی می توانند نقش موثری در شناسایی زودهنگام و کاهش اثرات منفی داشته باشند. این پژوهش بر اهمیت اطلاع رسانی به بیماران، آموزش پزشکان و طراحی برنامه های پایش منظم تاکید دارد و می تواند به بهبود سلامت بینایی و کیفیت زندگی بیماران کمک نماید.

کلیدواژه ها:

عوارض چشمی ، داروهای سیستمیک ، مصرف طولانی مدت ، پایش بینایی