نقش میانجی تاب آوری روانشناختی در رابطه با مشکلات بین فردی و افکار خودکشی در نوجوانان

هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی نقش میانجی تاب آوری روانشناختی در رابطه با مشکلات بین فردی و افکار خودکشی در نوجوانان شهر رفسنجان بود. تحقیق از نوع تحقیقات کاربردی به لحاظ روش توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری نوجوانان شهر رفسنجان دانش آموزان دوره متوسطه در حال تحصیل در نیمه دو سال ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بودند که بدین منظور نمونه ۲۰۰ نفری از دانش آموزان دوره دوم متوسطه به صورت خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. از ابزارهای پرسشنامه خودکشی بک، پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳)، پرسشنامه مشکلات بین فردی (۳۲-IIP) استفاده شد. داده ها با آزمون ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل مسیر و آزمون سوبل تحلیل شدند. نتایج نشان داد در مدل اول تاب آوری نقش واسطه ای مثبت و معنی داری در رابطه بین مشکلات بین فردی و افکار خودکشی نوجوانان دارد. در مدل دوم تاب آوری نقش واسطه ای مثبت و معنی داری در رابطه بین صراحت و مردم آمیزی و افکار خودکشی نوجوانان دارد. اما تاب آوری در رابطه بین گشودگی در نظر گرفتن دیگران، پرخاشگری، حمایتگری و مشارکت، و وابستگی با افکار خودکشی نقش واسطه ای معنی داری ندارد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری روانشناختی ، مشکلات بین فردی ، افکار خودکشی