بررسی رابطه عزت نفس و مسولیت پذیری با انگیزش تحصیلی دانش آموزان

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین عزت نفس و مسئولیت پذیری با انگیزش تحصیلی در میان دانش آموزان متوسطه دوم شهر مشهد انجام شد. طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر مشهد در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ بود. جامعه نمونه ای به حجم ۱۰۱ نفر (۵۴ دختر و ۴۷ پسر) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از سه پرسشنامه استاندارد عزت نفس روزنبرگ (۱۹۶۵)، مسئولیت پذیری گلن و نلسون (۱۹۹۸)، و انگیزش تحصیلی والراند (۱۹۹۲) استفاده شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. نتایج نشان داد که عزت نفس در کنار مسئولیت پذیری توانسته اند انگیزش درونی تحصیلی نمونه مورد پژوهش را به میزان ۴۱ درصد، انگیزش بیرونی تحصیلی را به میزان ۴۳ درصد و بی انگیزگی تحصیلی را به میزان تنها ۵ درصد پیشبینی نمایند. نتایج نشان داد که مسئولیت پذیری پیش بینی کننده معنادار برای انگیزش درونی (p=۰.۶۳) و انگیزش بیرونی (p=۰.۶۵) است، در حالی که عزت نفس تنها با بی انگیزگی رابطه معنادار منفی دارد (p=۰.۲۱). این یافته ها اهمیت تقویت مسئولیت پذیری و عزت نفس را در بهبود انگیزش تحصیلی دانش آموزان برجسته می سازد.

کلیدواژه ها:

عزت نفس ، مسئولیت پذیری ، انگیزش تحصیلی ، دانش آموزان مقطع متوسطه دوم