بهینه سازی شرایط عملیاتی مرحله حلال زدایی جهت تولید نانودیسپرسیونهای بتاکاروتن حاوی کمترین پس ماند حلال

بتاکاروتن بعنوان منبع اصلی ویتامین A و بدلیل دارا بودن خاصیت آنتی اکسیدانی قوی اهمیت زیادی در صنایع غذایی و تغذیه دارد. اما همانند سایر کاروتنوئیدها به خاطر نامحلول بودن در آب، دارای زیست فراهمی بسیار کم بوده و بسیار حساس به نور و حرارت بوده و در مجاورت آنهاتخریب میشود. لذا وارد کردن این گونه مواد زیستی فعال، داخل سیستمهای حامل نانوساختار مانند نانودیسپرسیونها، قادر است مشکلات مربوط بهحلالیت و حساسیت این مواد را مرتفع ساخته و کاربرد شان را در فرمولاسیونهای غذایی و داروی دارای پایه آبی آسانتر سازد. با توجه به اینکه در تولید نانودیسپرسیونها از حلالهای آلی استفاده میگردد و اغلب این حلالها سمی میباشند، زدودن کامل حلال از سیستم، مهمترین و بحرانی ترین مرحلهتولید این نانودیسپرسیونها میباشد. بنابراین در این تحقیق بهینه سازی پارامترهای عملیاتی مرحله حلال زدایی در روتاری اواپراتور (دما، فشار و سرعت چرخش)، جهت حصول نانودیسپرسیونهایی با کمترین میزان پسماند حلال، با استفاده از روش آماری سطح پاسخ انجام گرفته و نتایج نشان دادند که حلال زدایی در دمای 40 درجه سانتیگراد، فشار 3/. اتمسفر و سرعت 50 دور بر دقیقه منجر به تولید نانودیسپرسیونهایی با کمترین پس ماند حلال می گردد. نتایج این تحقیق ثابت کرد که میزان پسماند حلال در سیستمهای نانودیسپرسیونی تهیه شده، به طور کامل با پارامترهای عملیاتی فرایند حلال زدایی همبسته می گردد (R(2)=0.9986). لذا با کنترل این عوامل میتوان علاوه بر بهینه کردن خصوصیات فیزیکوشیمیایی نانودیسپرسیونهای تهیه شده، سمیت آنها به جهت حضور پسماند حلال را نیز به حداقل رساند.

کلیدواژه ها:

بتاکاروتن ، نانودیسپرسیون ، پس ماند حلال