روند مدیریت منابع آب در کاهش اثرات خشکسالی

خشکسالی معلول یک دوره شرایط خشک غیرعادی است که باید به اندازه کافی دوام داشته باشد تا عدم تعادل در وضعیت هیدرولوژی یک ناحیه ایجاد شود. این پدیده برخلاف بلایای طبیعی بتدریج و در یک دوره زمانی نسبتاً طولانی عمل کرده و اثرات آن ممکن است پس از چند سال و با تأخیر بیشتری نسبت به سایر حوادث طبیعی ظاهر شود. از سوی دیگر چون خشکسالی برخلاف سایر بلایای طبیعی کمتر منجر به خسارات ساختاری می‌شود، کمک رسانی در هنگام وقوع این پدیده در مقایسه با سایر پدیده‌ها مثل سیل پیچیده تر و مشکل تر می‌‌باشد، به همین دلیل مدیریت منابع آب، برای مقابله با این مشکل بسیار حائز اهمیت می باشد. از سوی دیگر در شرایط عادی نیز به دلیل محدودیت منابع تأمین آب، کاهش نزولات جوی، بالارفتن سرانه مصرف، هزینه گزاف بازیافت پساب فاضلاب های خانگی، رشد روزافزون جمعیت و افزایش تقاضای آب و مصرف زیاد آب برای تولید محصولات خوراکی ضرورت توجه به مدیریت منابع آب دو چندان می شود. با توجه به اینکه مصرف آب در سه بخش کشاورزی، شرب و صنعتی است، مسئله مدیریت مصرف و بهینه سازی آن نیز در این سه حوزه تعریف می‌شود. مصرف آب به طور صحیح و مطابق الگوی مصرف و جلوگیری از هدررفت آب، چگونگی نظارت بر رعایت مصرف کنندگان آب، مدیریت و کنترل آب مصرفی در کشاورزی، مدیریت تقاضا، مدیریت محیط زیست و تصفیه، مهار آب، مدیریت تحقیق و مطالعات آبی، فناوری و استفاده از آخرین دستاوردها، مدیریت مشارکت و جذب سرمایه گذاری بخش خصوصی، مدیریت ارتباطات اطلاع رسانی و آموزش همگانی از راهکارهای مدیریت منابع آب در شرایط بحران و خشکسالی می باشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت منابع آب ، خشکسالی ، کمبود آب