آثار تربیتی و روانشناختی پیاده روی اربعین بر دانش آموزان با تاکید بر تاب آوری و هویت دینی

سفرهای زیارتی و حضور در اماکن مقدس، بویژه مشارکت در پیاده روی اربعین، از منظر روان شناسی تحولی و تربیتی، فرصتی استثنایی برای رشد همه جانبه دانش آموزان محسوب می شود. این تجربه های معنوی با تاثیر بر سه حوزه شناختی، عاطفی و رفتاری می تواند نقش تعیین کننده ای در شکل گیری هویت دینی و شخصیت سالم دانش آموزان ایفا کنند. از دیدگاه روان شناسی معاصر، این پیاده روی اربعین به عنوان یک "تجربه اوج" تربیتی، موجب تقویت باورهای اخلاقی بطور کلی اجتماعی و رشد قابل اعتماد اخلاقی در دانش آموزان می شود. پژوهش های روان شناسی اجتماعی نیز نشان می دهد که اس گونه تجربه اجتماعی، در گذاشتن اثرموند، آموزش خودکارآمدی و تقویت مهارت های بین فردی دانش آموزان موثر است. با مطالعه و بررسی تاثیرات چندبعدی پیاده روی اربعین بر رشد روان شناختی (تربیتی-روان شناختی) به بررسی تاثیرات چندبعدی پیاده روی اربعین بر رشد روان شناختی دانش آموزان می پردازد. یافته های این پژوهش می تواند مبنایی علمی برای طراحی مداخلات روان شناختی در مدارس، برنامه ریزی های مشاوره ای و تولید محتوای آموزشی مناسب با نیازهای روان-معنوی نسل جوان باشد.

کلیدواژه ها:

تربیت دینی ، تاب آوری ، پیاده روی اربعین ، روان شناسی مثبت نگر