ارزیابی آسیب پذیری سکونتگاههای حاشیه ای و غیر رسمی در برابر زلزله با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (نمونه موردی اسکان غیر رسمی اسلام آباد شهر زنجان)

با توجه به رشد جمعیت و افزایش شهر نشینی ، وقوع حوادث طبیعی مثل زلزله می تواند خسارات و تلفات سنگینی را ایجاد وتوسعه شهرها و کشور را دچار وقفه نماید. ضرورت کاهش آسیب پذیری شهر در برابر زلزله، به عنوان یکی از اهداف اصلی برنامه ریزی کالبدی ، برنامه ریزی شهری و طراحی شهری محسوب می گردد. بافتهای فرسوده و مساله دار شهری و سکونتگاه های حاشیه ای و غیر رسمیی در کشورهای درحال توسعه (همانند ایران) بیشتر از سایر بافتهای شهری در معرض خطر زلزله قرار دارند. این بافتها بنا به دلایلی چون عدم رعایت معیارهای فنی و مهندسی در ساخت بنا، قرارگیری در شیبها و اراضی نامناسب، شبکه ارتباطی ناکارآمد، کمبود (عدم) فضای باز، عدم وجود تاسیسات و تجهیزات شهری و ... بیشتر در عرض خطر هستند. این مقاله سکونتاه غیر رسمی اسلام آباد شهر زنجان را از نظر اسیب پذیری در برابر زلزله با توجه به شاخصهایی چون بافت شهری، فضای باز، تراکم های شهری، نوع و قدمت مصالح در محیط ARCVIEW , ARGIS مورد بررسی قرار داده و مشخص گردید که محله فوق در برابر زلزله نسبت به سایر محلات و مناطق شهری از آسیب پذیری بالاتری برخوردار است.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، زلزله ، اسکان غیر رسمی ، فضای باز ، تراکم جمعیت ، مساحت قطعات