پیشبینی شدت وابستگی به مواد بر اساس حساسیت به تقویت، تحمل آشفتگی و شفقت به خود: نقش میانجی خودکارآمدی ترک در افراد وابسته به مواد (هروئین)

مقدمه: وابستگی به مواد ناتوانکنده ترین پیامد مصرف مکرر مواد است. هدف: پژوهش حاضر با هدف پیشبینی شدت وابستگی به مواد بر اساس حساسیت به تقویت، تحمل آشفتگی و شفقت به خود با نقش میانجی خودکارآمدی ترک در افراد وابسته به مواد (هروئین) انجام گرفت. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی می باشد. تعداد ۲۴۵ نفر از افراد وابسته به مواد (هروئین) به روش نمونه گیری خوشه ای که در نیمه دوم سال ۲۰۱۸ به مراکز ترک اعتیاد شهر اردبیل مراجعه کردند، شرکت کردند. شرکت کنندگان به پرسشنامه های شدت وابستگی، حساسیت به پاداش و تنبیه، تحمل آشفتگی، شفقت به خود و خودکارآمدی ترک پاسخ دادند. داده ها نیز با ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار ۸.۸ Lisrel تحلیل شدند. یافته ها: نتایج ضریب همبستگی نشان داد شدت وابستگی به مواد با حساسیت به پاداش و تنبیه ارتباط مثبت و با تحمل آشفتگی، شفقت به خود و خودکارآمدی ترک ارتباط منفی دارد. همچنین خودکارآمدی ترک با حساسیت به پاداش و تنبیه ارتباط منفی و با تحمل آشفتگی و شفقت به خود ارتباط مثبت دارد. شاخص های برازش مدل نیز، نقش میانجی خودکارآمدی ترک را در رابطه بین حساسیت به پاداش و تنبیه، تحمل آشفتگی و شفقت به خود با شدت وابستگی به مواد تایید کرد. نتیجه گیری: این نتایج نشان می دهد که حساسیت به پاداش و تنبیه، تحمل آشفتگی و شفقت به خود می توانند هم به صورت مستقیم و هم با میانجی گری خودکارآمدی ترک در شدت وابستگی به مواد نقش داشته باشند.

کلیدواژه ها:

حساسیت به تقویت ، تحمل آشفتگی ، شفقت به خود ، خودکارآمدی ترک ، شدت وابستگی به مواد