بررسی مدل جهتگیری ارتباطی خانواده، سرزندگی تحصیلی و خودتنظیمی شناختی دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه جهتگیری ارتباطی خانواده با سرزندگی تحصیلی با میانجی گری خودتنظیمی شناختی بود. شرکت کنندگان در این پژوهش ۲۴۰ نفر از دانش آموزان پسر کلاس نهم شهر بهبهان بودند، که به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای (نسبتی) انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش نسخه تجدید نظر شده الگوهای ارتباطی خانواده فیتزپاتریک و ریچی، پرسشنامه ی سرزندگی تحصیلی مارتین و مارش و مقیاس خودتنظیمی شناختی پینتریچ و دی گروت بودند. برای بررسی روایی و پایایی این ابزارها از روش تحلیل عامل تاییدی و ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. ارزیابی الگوی پیشنهادی با استفاده از روش معادلات ساختاری انجام گرفت. جهت آزمون روابط غیرمستقیم از روش بوت استراپ (نرم افزار AMOS ۱۸) استفاده شد. نتایج نشان دادند که جهتگیری گفتوشنود به طور مستقیم با سرزندگی تحصیلی و خودتنظیمی شناختی رابطه ی مثبت و معنی داری دارد. همچنین، جهتگیری گفتوشنود با سرزندگی تحصیلی از طریق خودتنظیمی شناختی رابطه ی غیرمستقیم معنی داری دارد، اما جهتگیری همنوایی به صورت مستقیم با سرزندگی تحصیلی و خودتنظیمی شناختی رابطه ی معنی داری ندارد و این رابطه به صورت غیرمستقیم با میانجی گری خودتنظیمی شناختی با سرزندگی تحصیلی نیز غیرمعنی دار بود. در آخر، خودتنظیمی شناختی با سرزندگی تحصیلی رابطه ی معنی داری دارد. برازش بهتر مدل با حذف مسیرهای غیرمعنی دار جهتگیری همنوایی به سرزندگی تحصیلی و جهتگیری همنوایی به خودتنظیمی شناختی حاصل شد.

کلیدواژه ها:

جهتگیری ارتباطی خانواده ، سرزندگی تحصیلی ، خودتنظیمی شناختی