تعیین نقش رضایت زناشویی و سبک های عشق ورزی در پیش بینی حالات روانشناختی مثبت زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهر زاهدان

هدف از این تحقیق تعیین نقش رضایت زناشویی و سبک های عشق ورزی در پیش بینی حالات روانشناختی مثبت زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهر زاهدان در سال ۱۴۰۳-۱۴۰۲ می باشد. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود.جامعه آماری زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهر زاهدان در سال ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود که تعداد کل آنها ۱۵۰۰ نفر بود و ۳۰۶ نفر به عنوان نمونه آماری مورد آزمون قرار گرفتند. ابزار سنجش شامل مقیاس عشق رابرت استرنبرگ (۱۹۸۶)، پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (۲۰۰۰)پرسشنامه حالات روانشناختی مثبت رجایی ، خوی نژاد، نسائی ،(۱۳۹۰) بودند. نتایج نشان داد که با توجه به سطح معناداری می توان چنین بیان نمود که سبک های عشق ورزی ۹۸/۰ از تغییرات حالات روانشناختی مثبت زنان باردار را پیش بینی می کنند. سبک های عشق ورزی با داشتن ضریب بتا ۱۲۲/۱ قدرت پیش بینی کنندگی بالاتری برای حالات روانشناختی مثبت زنان باردار دارد. همچنین با توجه به سطج معناداری می توان چنین بیان نمود که مولفه های رضایت زناشویی ۹۹/۰ از تغییرات حالات روانشناسی مثبت را پیش بینی می کنند. مولفه تحریف آرمانی با داشتن ضریب بتا ۲۰۷/۱ قدرت پیش بینی کنندگی بالاتری برای حالات روانشناختی مثبت زنان باردار دارد. و در آخر با توجه به سطج معناداری می توان چنین بیان نمود که مولفه تحریف آرمانی ۹۹/۰ از تغییرات حالات روانشناسی مثبت را پیش بینی می کنند. مولفه سبک صمیمانه با داشتن ضریب بتا ۶۹۳/۰ قدرت پیش بینی کنندگی بالاتری برای حالات روانشناختی مثبت زنان باردار دارد.

کلیدواژه ها:

رضایت زناشویی ، سبک های عشق ورزی ، حالات روانشناختی مثبت زنان باردار