نظریه خودمانایی زمان (به استناد وقایع صدر اسلام از سال ۱ تا ۴۱ ه.ق.)

دورانی بودن برخی از پدیده های پراکنده تاریخ یکی از معدود قوانین کشف شده در تاریخ می باشد. بررسی ها نشان می دهد، که بر طبق برخی از شاخص های کشف شده در ریاضیات کاربردی به ویژه نظریه آشوب همچون خودمانایی، پدیده دورانی بودن تاریخ قابل تبیین است. هدف از این پژوهش بیان چرایی رفتارهای خودمانا در پدیده های تاریخی است. دلیل اهمیت موضوع کشف ارتباط بین نظریه آشوب و دانش تاریخ است. یافته های این تحقیق نشان می دهد، که تاریخ صدر اسلام و خلفای راشدین قابلیت قانون مندی اولیه بر پایه تکرار وقایع براساس دعوت، جهاد و برخی شاخص های دیگر می باشد. این فرضیه و تطبیق اولیه قوانین نظریه آشوب و تاریخ راه را برای قانون مندی تاریخ و عبور از بحران علمیت تاریخ را اندکی باز می کند.

کلیدواژه ها:

تاریخ ، دورانی بودن ، تکرار ، اسلام ، دعوت ، جهاد ، آشوب