اثر بخشی طرحواره درمانی هیجانی بر تعارضات زناشویی، صمیمیت و تعهد زنان

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر تعارضات زناشویی، صمیمیت زناشویی و تعهد زناشویی زنان بود. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه باگروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره خانواده شهر کرج بود. بدین منظور تعداد ۴۰ زن از جامعه آماری بصورت در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب و در دو گروه آزمایش (۲۰ نفر) و کنترل (۲۰ نفر) بصورت تصادفی گمارده شدند. زنان در گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه ۲ ساعته تحت مداخله بسته آموزشی بر اساس طرحواره درمانی هیجانی لیهی قرار گرفتند.از پرسش نامه های تعارضات زناشویی ثنایی و براتی (۱۳۷۵)، صمیمیت زناشویی واکر و تامپسون (۰۸۹۷) و تعهد زناشویی آدامز و جونز (۱۹۹۷) به منظور گردآوری اطلاعات و آزمون تحلیل کواریانس جهت تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که طرحواره درمانی هیجانی بر روی تعارضات، صمیمیت و تعهد زناشویی موثر بود (pv<۰.۰۱) و باعث کاهش تعارضات زناشویی و بهبود صمیمیت و تعهد زناشویی در زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره گردیده است.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی هیجانی ، تعارضات زناشویی ، صمیمیت زناشویی ، تعهد زناشویی