تجربه زیسته معتادان بهبود یافته و مقایسه میل به مصرف مجدد آنها در دو گروه کنگره شصت و معتادان گمنام شهر اصفهان

هدف این پژوهش مقایسه تجربه زیسته بهبود یافتگان مواد مخدر و میل به مصرف مجدد آنها در دو گروه کنگره شصت و معتادان گمنام در شهر اصفهان بود. روش تحقیق آمیخته از نوع کیفی –کمی بود. جامعه آماری پژوهش، معتادان بهبود یافته از مواد در دو گروه ذکر شده در شهر اصفهان بودند. در مرحله کیفی، نمونه ها از بین افرادی که بیشتر از یک سال از بهبودی آنها گذشته بود، با میانگین سنی ۲۵ تا ۵۵ سال بودند که از دو گروه و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. تعداد نمونه ها بر اساس رسیدن به مرحله اشباع داده ها، برابر با ۱۵ نفر در دو گروه بود. برای استخراج تجربه زیسته بهبود یافتگان از مصاحبه عمیق نیمه ساختار یافته استفاده شد . تجربه زیسته بهبود یافتگان در کنگره شصت نسبت به معتادان گمنام ابعاد بیشتری نظیر فیزیولوژیکی، روانشناختی، خانوادگی و پایداری در بهبودی را شامل می شد. به منظور مقایسه میل به مصرف مجدد مواد در دو گروه کنگره شصت و معتادان گمنام، تعداد ۶۰ نفر با بهبودی بیشتر از یک سال به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه سنجش وسوسه مصرف مواد پس از ترک فدردی (۲۰۰۸) بود و داده ها با استفاده از روشهای توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج قسمت کمی نشان داد که میانگین این متغیر در نمونه کنگره ۶۰ به مراتب کمتر از گروه معتادان گمنام بود. با توجه به آمار (p>۰.۰۵)، میل به مصرف مجدد در بهبود یافتگان کنگره ۶۰ به صورت قابل توجهی کمتر از بهبود یافتگان گروه معتادان گمنام بوده است. در این تحقیق می توان نتیجه گرفت که کنگره ۶۰ به مراتب بهتر از انجمن معتادان گمنام می تواند در جلوگیری از بازگشت معتادان موثرتر عمل کند.

کلیدواژه ها:

معتادان بهبود یافته ، میل به مصرف مجدد ، کنگره شصت ، معتادان گمنام