اثربخشی زوج درمانی یکپارچه نگر بر امنیت روانی و رضایت زناشویی در زوجین با تعارضات زناشویی

هدف: این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی زوج درمانی یکپارچه نگر بر امنیت روانی و رضایت زناشویی زوجین متعارض شهر شیراز انجام شد. روش پژوهش: روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری کل زوجین متعارض مراجعه کننده به مرکز مشاوره فجر شیراز در سال ۱۴۰۱ بودند که با نمونه گیری دردسترس ۳۰ زوج انتخاب شدند و با روش هدفمند در گروه زوج درمانی یکپارچه نگر و لیست انتظار جایگزین شدند. ابزار سنجش پرسشنامه امنیت روانی مزلو و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ بود. گروه آزمایش ، پروتکل ۱۶ جلسه ای زوج درمانی یکپارچه نگر را دریافت کردند و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. داده ها با آزمون تحلیل واریانس مختلط انجام گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد مداخله زوج درمانی یکپارچه نگر بر امنیت روانی و رضایت زناشویی اثربخش بود. ماندگاری و ثبات درمان بر امنیت روانی و رضایت زناشویی اثربخشی درمان را نشان می دهد. نتیجه گیری: براساس نتایج زوج درمانی یکپارچه نگر بر امنیت روانی و رضایت زناشویی زوجین موثر است.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی یکپارچه نگر ، امنیت روانی ، رضایت زناشویی ، زوجین با تعارضات زناشویی