ارزیابی اثرات بلندمدت سیاستهای ترکیبی در مدیریت تقاضای حمل ونقل (مطالعه موردی: کلان شهر مشهد)

امروزه رویکرد مدیریت تقاضای حمل ونقل با هدف استفاده کاراتر از منابع حمل ونقلی مورد توجه اکثر شهرهای جهان است. هرچند مبنای توسعه این رویکرد بر اساس هدف اثرگذاری کوتاه و میان مدت طرح شده است، بهعلت عدم ظهور رویکردهای جایگزین، در بسیاری از شهرها به صورت بلندمدت مورد استفاده قرار گرفته است. اثر بلندمدت سیاستهای حمل ونقلی بر کاربری زمینهای شهری و اثر بلندمدت آنها بر پندارها به عنوان مبنای سازنده رفتار شهروندان، حاکی از لزوم ارزیابی های بلندمدت در این رویکرد است. در این مقاله بررسی اثر بلندمدت سیاستهای مدیریتی حمل ونقل بر جامعه بصورت ترکیبات دوتایی سیاستها مورد توجه قرار گرفته است. به این منظور، جهت توصیف اثرپذیری وضعیت حمل ونقل جامعه از سیاستهای مدیریتی حمل ونقل در بلندمدت، از مدل سیستم پویایی برای کلان شهر مشهد استفاده شده است. در این مطالعه سه سیاست هزینه سوخت سواری شخصی، هزینه پارکینگ و هزینه ورود به محدوده طرح ترافیک انتخاب و برای هر کدام از آنها چهار سطح مختلف درنظرگرفته شده است. جهت ارزیابی اثر سیاستهای مورد مطالعه، شاخص هزینه های تحمیل شده به جامعه طی دوره 20 ساله محاسبه شده است. نتایج حاصل از ارزیابی ها نشان میدهد اثر ترکیبی سیاست های هزینه پارکینگ و هزینه ورود به محدوده طرح ترافیک در مقایسه با ترکیب سایر سیاستها، بیشتر بوده است.

کلیدواژه ها:

مدیریت تقاضای حمل ونقل ، مدل سیستم پویایی ، چندسیاستی ، ارزیابی بلندمدت