بررسی رابطه پرخاشگری و گرایش به بزهکاری در کودکان والدین با طلاق عاطفی

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه پرخاشگری و گرایش به بزهکاری در کودکان والدین با طلاق عاطفی بود. جامعه این پژوهش شامل کودکان ۹ الی ۱۲ ساله منطقه ۸ شهر تهران بود. جهت تعیین حجم نمونه از میان مدارس منطقه ۸ شهر تهران، ۲ مدرسه به صورت تصادفی انتخاب شد. پرسشنامه طلاق عاطفی بر روی گروه مجازی مدرسه (واتس اپ) قرار گرفته و والدینی که رضایت به شرکت در پژوهش داشتند، آن را تکمیل نمودند. از میان پرسشنامه های تکمیل شده، کسانی که نمره طلاق عاطفی آنها بر اساس پرسشنامه بالا بود (به تعداد ۱۰۶ نفر) به عنوان جامعه ی اصلی در نظر گرفته شدند. از میان این افراد با استفاده از فرمول کوکران ۸۳ نفر به عنوان نمونه به روش تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه پرخاشگری کودکان شهیم (۱۳۸۵)، پرسشنامه طلاق عاطفی توسط گاتمن (۱۹۹۸) و پرسشنامه پرخاشگری صدقی (۱۳۸۸) بود. نتایج نشان داد بین پرخاشگری و گرایش به بزهکاری در کودکان طلاق عاطفی رابطه مستقیم معنادار وجود دارد. همچنین بین پرخاشگری کلامی ، فیزیکی و رابطه ای و گرایش به بزهکاری در کودکان طلاق عاطفی نیز رابطه مستقیم و معنادار به دست آمد.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، گرایش به بزهکاری ، طلاق عاطفی