بررسی راهبردی توسعه محلات شهری با استفاده از اصول شهرسازی ایرانی - اسلامی و رویکرد توسعه محلات سنتی نمونه مطالعاتی : محله بازارچه شهر شاندرمن

هدف بالا بردن سطح کیفی زندگی و تقویت و بهبود فضای کالبدی محله ، افزایش تعاملات اجتماعی و بهبود حس تعلق به مکان و خوداتکایی اقتصادی می باشد. شهرسازی ایرانی اسلامی نیز مانند خاستگاه آن یعنی دین مبین اسلام و فرهنگ شیعی پویا بوده و مدام روشهایی نو فراروی جوامع بشری عرضه می دارد و بیش تر یک فرآیند پویا و همه جانبه برای کمک به بشر در دستیابی به قرب الهی است نه یک محصول. لذا تطابق آن با اصول و ارزشهای اسلامی کاملا مشهود است .شناسایی و تعیین محلات مسئله دار و فرسوده شهری یکی از موضوعات مهم مدیریت شهری محسوب میگردد. مقاله حاضر، تلاشی است تا با استفاده از ابعاد کالبدی ، اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی در بازارچه شهر شاندرمن به شناسایی محلات دارای فرسودگی شهری و برنامه ریزی توسعه محله محور آنها بپردازد.هدف اصلی این مقاله دستیابی دقیق و روشن به اصول شهرسازی ایرانی اسلامی به عنوان نمادی از شهرسازی بومی در مقایسه با غربگرایی شهری که در دهه های اخیر در جوامع غربی مورد توجه قرار گرفته ، می باشد در هر رویکرد در کنار مروری بر برخی از مهم ترین منابع مکتوب مرتبط با موضوع، سعی گردیده در قالب جداولی مشخص ، سیاهه ای از مهم ترین اصول و آموزه های هر رویکرد ارائه و در صورت لزوم یا یکدیگر مقایسه گردند، در انتها نیز، از طریق مقابله ی آموزه های مستخرج از شهرسازی ایرانی اسلامی با معیار ها و شاخص های بدست آمده ، آموزه های پیشنهادی نوشتار به منظور برنامه ریزی جهت توسعه ی محله ی تاریخی و فرسوده ی بازرچه شهر شاندرمن به کارگرفته شود.پژوهش حاضر ازنظر روش شناسی ، توصیفی - تحلیلی و از لحاظ هدفگذاری کاربردی می باشد. دادهها و اطلاعات پژوهش با استفاده از مطالعات اسنادی و میدانی گردآوری شده است . نتایج دیگر پژوهش نشان می دهد راهبرد هایی استخراج شده از این مقاله دارای اولویت برای برنامه ریزی به منظور توسعه ی بازارچه شهر شاندرمن می باشند که بر اساس ان ها می توان پروژه های اجرایی تعریف نمود.

کلیدواژه ها:

توسعه محلات شهری ، شهرسازی ایرانی - اسلامی ، توسعه محلات سنتی ، شهر شاندرمن