اثربخشی واقعیت درمانی گروهی در کاهش تحریف های شناختی و بهبود سلامت روان زنان دارای همسر معتاد

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی واقعیت درمانی گروهی در کاهش تحریف های شناختی و بهبود سلامت روان زنان دارای همسر معتاد صورت گرفت. روش پژوهش شبه آزمایشی و در قالب پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان دارای همسر معتاد به مواد مخدر بود که همسرانشان در تابستان ۱۴۰۰ به کمپ ترک اعتیاد شهرستان قاین مراجعه کرده بودند. به منظور انتخاب نمونه از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. بدین ترتیب از بین کسانی که داوطلب بودند(۶۰نفر) و معیارهای ورود به پژوهش را داشتند(۴۷نفر) به صورت تصادفی ۳۰ نفر انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش ۱۵) نفر) و گواه ۱۵) نفر) جایگزین شدند. معیارهای ورود به پژوهش عبارت بود از داشتن همسر معتاد به مواد مخدر و کسب نمره۲۲ یا بیشتر در پرسشنامه سلامت عمومی. واقعیت درمانی گروهی به مدت ۸ جلسه (هر هفته یک جلسه به مدت ۹۰ دقیقه) روی گروه آزمایش اجرا شد، در حالی که گروه گواه هیچ گونه مداخلهای دریافت نکردند. ابزار پژوهش پرسشنامه سلامت عمومی و پرسشنامه تحریف های شناختی عبدالله زاده و سالار (۱۳۸۹) بود که اعضای هر دو گروه در مرحله پیش آزمون و پس آزمون، آن را تکمیل کردند .نتایج بدست آمده از تحلیل کواریانس نشان داد، واقعیت درمانی گروهی به طور معناداری ( (۰۵. ۰S منجر به بهبود سلامت روان و کاهش تحریف های شناختی زنان دارای همسر معتاد شده بود. نتایج حاصل از این پژوهش می تواند راهگشای مشاوران و درمانگران در کمک به زنان دارای همسر معتاد باشد.

کلیدواژه ها:

واقعیت درمانی گروهی ، زنان دارای همسر معتاد ، سلامت روان ، تحریف های شناختی.