بررسی میزان فرسایش پاشمانی در بخشی از حوضه ی آبخیز کارون

فرسایش خاک یکی از مهم ترین پیامدهای تخریب محیط زیست در طی چند دهه گذشته است و فرسایش آبی به عنوان منشا آلودگی آب ها شناخته شده است. فرسایش پاشمانی، مرحله ی اساسی و اولیه ی فرسایش آبی است که با برخورد قطرات باران به سطح خاک سبب جداشدن ذرات خاک می گردد. در این تحقیق میزان فرسایش پاشمانی در بخشی از حوضه ی کارون واقع در شهرستان لردگان در استان چهارمحال و بختیاری در شیب های 5، 10 و 15 درصد و شدت بارندگی های 5/2 و 5/3میلی متر بر دقیقه در آزمایشگاه با استفاده از دستگاه جام پاشمانی چند متغییره اندازه گیری شد و نتایج نشان داد که با افزایش شیب و شدت بارندگی متوسط فرسایش پاشمانی کل، انتقال خالص پاشمان و پاشمان در پایین و بالای شیب افزایش می یاید. و نیز در سطوح شیبدار، پاشمان در پایین شیب بیشتر از بالای شیب است و جابجایی مواد به سمت پایین است و هرچه درجه شیب بیشتر باشد این نسبت افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

فرسایش پاشمانی ، جدایش ذرات خاک ، جام پاشمانی چند متغییره