رابطه کمال گرایی و باورهای انگیزشی با اهمال کاری تحصیلی در دانش اموزان پیش دانشگاهی شهر تهران

هدف این مطالعه بررسی رابطه کمال گرایی، باورهاغی انگیزشی با اهمال کاری در دانش آموزان پیش دانشگاهی در شهر تهران بود. در این پژوهش به این سؤال پاسخ داده شد که کدام یک از متغییرهای کمال گرایی و باورهای انگیزشی پیش بینی کننده قوی تری برای اهمال کاری تحصیلی می باشند. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام دانش آموزان مقطع پیش دانشگاهی شهر تهران در سال تحصیلی 89-1388 بود. در کل 234 دانش آموز مقطع پیش دانشگاهی به روش تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه های اهمال کاری تاکمن (1998)، کمال گرایی هیل (2004) و باورهای انگیزشی پینتریچ و دیگروت (1986) را تکمیل کردند. نوع پژوهش حاضر با توجه به روش گردآوری داده ها از نوع پژوهش های همبستگی محسوب می شود. برای آزمون فرض های پژوهش از روش تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شده است. یافته ها نشان داد که متغیر کمال گرایی به طور کلی و مؤلفه های تلاش برای عالی بودن، نیاز به تأیید، نظم و سازماندهی، هدفمندی، تمرکز بر اشتباهات و نشخوار فکر در مقیاس کمال گرایی پیش بینی کننده اهمال کاری تحصیلی در دانش آموزان بودند. از سوی دیگر تمام مؤلفه های مقیاس باورهای انگیزشی به جز اضطراب امتحان پیش بینی کننده اهمال کاری تحصیلی در دانش آموزان بودند.

کلیدواژه ها:

اهمال کاری ، کمال گرای ، باورهای ا نگیزشی