بهینه سازی وزن و نسبت ارتفاع به دهانه در گنبدهای فضاکار یک لایه با استفاده از الگوریتم ژنتیک سلولیCGA)

گنبدها فضاکار به دلیل توانایی پوشش مساحت ها با دهانه های بزرگ و زیبایی معماری که دارند، کاربرد زیادی دارند. در طراحی سازه ها علاوه برضوابط طراحی، مسائل اقتصادی نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشند. محاسبه طرحی بهینه توسط الگوریتم هایی انجام می پذیرد که تابعی از پارامترهای اقتصادی را به عنوان تابع هدف انتخاب کرده و همگام با ارضا شرایط طراحی، آن را حداقل یا حداکثر می نماید. در این مقاله به منظور افزایش سرعت و دقت نتایج بهینه در مسایل دارای متغیرهای زیاد از نظریه اتوماتای سلولی به همراه الگوریتم ژنتیک استفاده گردیده است. روش اتوماتای سلولی بر مبنای اندرکنش محلی اعضا استوار بوده و به علت پردازش موازی اطلاعات در این روش به عنوان ابزاری توانمند در زمینهبهینه سازی می باشد. در این مقاله با استفاده از روش اتوماتای سلولی به تحلیل و طراحی همزمان خرپاهای فضایی در سطح محلی پرداخته شده که پس از همگرایی روش منجر به طرح بهینه سازه در سطح کلی می گردد. در روش اتوماتای سلولی که بر تحلیل و طراحی همزمان استوار بوده عموما از طرح تمام تنیده ) Fully Stressed Design ( اعضا استفاده می گردد که این روش توانایی در نظر گرفتن قید تغییرمکان را نداشته از این رو از الگوریتم ژنتیک برای طراحی در سطح سلولی استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی ، الگوریتم ژنتیک ، اتوماتای سلولی ، الگوریتم ژنتیک سلولی ، گنبدهای فضاکار یک لایه