مقایسه حس انسجام، تواناییهای شناختی و تاب آوری در معتادان بهبود یافته و بهبود نیافته مراکز اقامتی شهر رشت

پژوهش حاضر با هدف مقایسه حس انسجام، توانایی های شناختی و تاب آوری در معتادان بهبود یافته و بهبود نیافته مراکز اقامتی شهر رشت انجام گردید. روش پژوهش حاضر از نوع علی مقایسه ای می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی افراد مبتلا به سوء مصرف مواد در کمپ های ترک اعتیاد (امید حیات دوباره، آرامش پژوهان گیل؛ شاهین افق گیلان و آوای رهایی گیل) واقع در شهرستان رشت که در سال ۱۴۰۰ به این کمپها مراجعه کردند، بود. نمونه آماری مطالعه ۱۲۰ نفر در دو گروه معتادان بهبود یافته و بهبود نیافته مراکز که اقامتی شهر رشت بود بر اساس نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل سه پرسشنامه مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳): پرسشنامه حس انسجام آنتونوسکی (۱۹۸۷) و پرسشنامه تواناییهای شناختی بود برای تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست آمده با استفاده از روش تحلیل واریانس چند متغیری و آزمون t مستقل تحلیل شد. نتایج نشان داد که در معتادان بهبود یافته بهبود نیافته مراکز اقامتی شهر رشت در مولفه های حس انسجام، تواناییهای شناختی و تاب آوری تفاوت وجود دارد.

کلیدواژه ها:

حس انسجام ، تواناییهای شناختی ، تاب آوری ، معتادان بهبود یافته و بهبود نیافته.