سرل و جایگاه منطقی داستان های خیالی

جان سرل در فلسفه زبان خود به تفاوت های ظریفی توجه دارد که در میان انواعمختلف افعال گفتاری وجود دارند. به باور او، گفتن یا نوشتن در یک زبان، عبارتاست از انجام یک نوع کاملا خاص از افعال گفتاری که افعال مضمون در سخننامیده می شود. بدین لحاظ، وجود گفتمان داستانی برای کسی که به چنیندیدگاهی معتقد است، مسئله دشواری را ایجاد می کند؛ یعنی چگونه می توانیماثری داستانی را بفهمیم، حتی اگر نویسنده ظاهرا پاره ای از قواعد مهم کاربرد زبانرا نقض کند؟ تلاش وافر سرل، در این سیاق، تحلیل مفهوم داستان است، نه مفهومادبیات. در واقع هدف او، بررسی تفاوت میان اظهارات داستانی و جدی است ، نهبررسی تفاوت میان اظهارات مجازی و واقعی . از نظر سرل، نویسند ه یک اثرداستانی، به انجام مجموعه ای از افعال مضمون در سخن، معمولا از نوع تصدیقی،تظاهر می کند. او معتقد است آنچه داستان خیالی را ممکن می کند، مجموعه ای ازقراردادهای فرازبانی و غیرمعناشناختی ای است که ارتباط میان کلمات و جهان راکه از طریق قواعد معناشناختی افعال گفتاری بنیان نهاده شد، قطع می کنند. براین اساس، اعمال متظاهرانه افعال مضمون در سخنی که نگارش اثری داستانی راشکل می دهند، عبارت اند از: انجام افعال اظهار، به صورت واقعی، با قصد توسل بهقراردادهای افقی که تعهدات اظهارات متعارف مضمون در سخن را به حالت تعلیقدرمی آورند. هدف این جستار، بررسی، تحلیل و نقد نگاه سرل به جایگاه منطقیگفتمان داستانی است.

کلیدواژه ها:

جان سرل ، گفتمان داستانی ، افعال مضمون در سخن ، قواعد معناشناختی افعال گفتاری