تشابه واژگانی و تمایز مفهومی (بررسی روش های تدریس یادگیری مشارکتی و تدریس مشترک)

با پیشرفت فناوری و به دنبال آن ارتقای سطح دانش غیررسمی، به روش های تدریس نوین به منظور بازدهی و بهره وری هرچه تمام تر فرایند آموزش در مدارس نیاز است. لذا نگارندگان تصمیم به ارائه مطالعه حاضر باهدف آشنایی با شیوه نوین تدریس، تدریس مشترک و تبیین تفاوت آن با یادگیری مشارکتی که به اشتباه این دو شیوه در بین عموم یکسان تلقی می گردند و همچنین نمایان کردن میزان اثربخشی این دو شیوه تدریس بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان و میزان بازدهی فرایند تدریس گرفته اند. تدریس مشترک، مربیگری یا تدریس بر پایه تقسیم کار، غالبا مابین دو معلم است؛ که مشترکا درکلاسی واحد مشغول به تدریس اند و یادگیری مشارکتی عبارت است از روشی که در آن دانش آموزان با قرار گرفتن در گروه های کوچک محتوای درسی را با کمک یکدیگر یاد می گیرند؛ در این جریان معلم نقش هدایت کننده، تسهیل گر و منبع اطلاعات را بر عهده دارد. این دو شیوه بر پایه تحقیقات انجام شده داخلی و خارجی تاثیر بسزایی در موفقیت تحصیلی دانش آموزان دارد. در این مقاله به روش کتابخانه ای به بررسی دو شیوه تدریس مذکور پرداخته شده است و نتایج حاصله با نتایج تحقیقات ماقبل همسو است. در مقاله حاضر سعی بر آن است که ضمن فهم تفاوت این دو شیوه تدریس، موجبات آشنایی و علاقه مندی دانشجو معلمان با این دو شیوه تدریس فراهم گردد و در آینده ای نه چندان دور دانشجو معلمان، شیوه تدریس مشترک را نیز در کنار شیوه یادگیری مشارکتی در مدارس به کارگیرند. لازم به ذکر است تحقیق حاضر بر اساس هدف از نوع تحقیقات کاربردی است.

کلیدواژه ها:

تدریس مشترک ، یادگیری مشارکتی ، روش تدریس نوین ، مدرسه ، پیشرفت تحصیلی ، بازدهی فرایند آموزش