بررسی اثربخشی آموزش مهارت کنترل خشم برخودکنترلی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر دبیرستان های فومن

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت کنترل خشم برخودکنترلی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر دبیرستان های فومن بود.مواد و روش کار: در یک طرح آزمایشی با پیش آزمون پس آزمون توام با گروه کنترل ابتدا از بین کلیه دبیرستان های دخترانه فومن یک دبیرستان به شیوه ی تصادفی خوشه ای انتخاب شد؛ نمونه ی غربالگری شده از بین۱۷۴ نفر شامل ۴۸ دانش آموز بود که از نظر خودکنترلی و سازگاری اجتماعی در سطح پایینی قرار داشتند و۳۰ نفر از بینشان با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه ی نهایی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزینی تصادفی شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه خودکنترلی تانجی (۲۰۰۰) و سازگاری اجتماعی بل (۱۹۶۱) را تکمیل کردند. گروه آزمایش طی ۸ جلسه تحت آموزش مهارت کنترل خشم قرارگرفت. پس از اتمام جلسات از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد و داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) و نرم افزار SPSS تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش کنترل خشم باعث افزایش معنی داری (p<۰/۰۱) در میزان خودکنترلی و سازگاری اجتماعی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل، شده است که این اثر بر سازگاری اجتماعی بیشتر بوده است.نتیجه گیری: با توجه به یافته پژوهش به نظر می رسد که آموزش مهارت کنترل خشم می تواند به عنوان یک برنامه ی درمانی در جهت بهبود سازگاری اجتماعی و افزایش خودکنترلی نوجوانان دختر در مراکز آموزشی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

کنترل خشم ، خودکنترلی ، سازگاری اجتماعی.