بررسی اثربخشی آموزش خودتنظیمی هیجانی بر کاهش اشتغال ذهنی و پیامد منفی استفاده از اینترنت نوجوانان دختر شهر اصفهان

هدف پژوهش حاضر عبارت است از بررسی اثربخشی آموزش خودتنظیمی هیجانی بر کاهش اشتغال ذهنی و پیامد منفی استفاده از اینترنت نوجوانان دختر شهر اصفهان. به این منظور از روش نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد . جامعه آماری عبارت بود از تمامی دانش آموزان دختر ( ۱۲ تا ۱۴ ) ساله ناحیه ۲ شهر اصفهان در سال تحصیلی ۹۵ – ۹۴ . به منظور نمونه گیری تعداد ۳۰ نفر از دانش آموزانی که نمره آنها در تست اعتیاد به اینترنت کاپلان ۱ بالا می باشد را به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. برای گروه آزمایش ، آموزش خود تنظیمی هیجانی در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای اجرا گردید و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. ابزار سنجش عبارت بود از پرسشنامه اعتیاد به اینترنت کاپلان ( GPUIS ). یافته ها نشان داد آموزشخود تنظیمی بر بهبود و کاهش اعتیاد به اینترنت و پیامد های منفی و اشتغال ذهنی دانش آموزان به صورت معنا داری موثر بوده است . نتایج نشان داد آموزش خود تنظیمی یکی از روش های موثر برای کاهش اعتیاد به اینترنت نوجوانان است.

کلیدواژه ها:

آموزش خود تنظیمی هیجانی ، پیامد منفی ، اشتغال ذهنی ، اعتیاد به اینترنت ، نوجوانان ، دختر