بررسی ارزش و اهمیت گیاهان دارویی در درمان بیماری های انسان از منظر قرآن و حدیث

گیاهان یکی از اجزای اصلی جهان هستی می باشند. انسان ها، گیاهان را به عنوان دارو از زمان های بسیار قدیم مصرف می کردند. بعد از مشاهدات و تجربیات زیاد گیاهان دارویی به عنوان منابع دارویی شناخته شدند. بنابراین درمان از طریق این گیاهان بعداز مشاهدات وتجربیات زیاد گیاهان دارویی به عنوان منابع دارویی شناخته شدند. بنابراین درمان از طریق این گیاهان به تمدن اولیه انسان برمی گردد. دراین مقاله با بررسی آیات مرتبط و مراجعه به تفاسر و روایات، به بررسی گیاهان دارویی در کتاب مقدس قرآن است و احادیث پرداخته شده است تااهمیت جایگاه آن ها وغنای فرهنگی پزشکی اسلامی را بیان نماییم. کتاب قران هدایتی برای مسلمانان است که در آن از گیاهان دارویی همانند کافور، درخت خرما، انجیر، زنجبیل، انگور، سیر، عدس، زیتون، پیاز، انار، کدو، ریحان، درخت گز، سیواک، خردل، اقاقیا، خیار، تره و... اشاره شده است. مادر این پژوهش به بررسی برخی از این گیاهان دارویی از جمله خرما، کدو و ریحان پرداختیم. با مروری بر آنها می توان به نتیجه دست یافت که از منظر قران، اهمیت گیاهان در تغذیه ی انسان بیشتر از سایر مواد خوراکی است، به گونه ای که حتی در بیان خوراک ها و نعمت های بهشتی نیز خداوند میوه ها را بر گوشت مقدم داشته است گیاهان علاوه بر تغذیه ی انسان، به عنوان دارو درمان بیماری های او نیزکاربر دارند و قرآن کریم در داستان حضرت یونس (ع) و ماجرای به دنیا آمدن حضرت عیسی (ع) به این نقش گیاهان اشاره دارد. بنابراین با عنایت به ایات قران کریم و روایات مربوطه، اهمیت توجه بیشتر به گیاهان در رژیم غذایی و تهیه ی دارو و درمان بیماری ها به روشنی آشکارمی گردد.