ابعاد حقوقی نسق های زراعی از منظر حقوق خصوصی

از قدیم، در مناطقی از ایران، زارعین، زمین های بایر و غیرقابل کشت را با اذن مالکین و ارباب ها تصرف می کردند و با انجام عملیات زراعیاز قبیل شخم زدن، تسطیح و.. باعث رونق زمین ها شده و آن ها را آباد می کردند. در حقیقت نسق زراعی یک کشاورز عبارت بود از مقدارزمین های تحت تصرف و کشت وی در زمان اجرای قانون اصلاحات ارضی در ایران، که برای کشت و آبادانی آن اقدام نموده باشد. هموارهدر زمینه نسق های زراعی سوالاتی مطرح بوده این که ماهیت حق ناظر بر نسق زراعی چیست؟ احکام ناظر بر نسق زراعی از حیث انتقالو قابلیت توقیف چگونه است؟ یافته های پژوهش حاکی از آن است که حق ناظر بر نسق های زراعی ماهیتا از جمله حقوق مالی و در زیرشاخه حقوق معنوی قرار دارند. همچنین در باب حق انتقال نیز خواهیم گفت که نسق زراعی از منظر عرف زراعی، قابل و نقل و انتقالبوده و به تعبیری دیگر از اصل انتقال پذیر بودن حقوق مالی مستثنی نمی باشد. در مورد قابلیت تامین و توقیف حق ناشی از نسق زراعی،عقیده های متفاوتی ابراز شده است که در نهایت نظری که امکان توقیف و تامین نسق های زراعی را مطرح ساخته مورد پذیرش قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

سند ، زمین کشاورزی ، نسق زراعی ، حق انتفاع