طراحی مخلوط آسفالتی با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی و الگوریتم ژنتیک

انتخاب دانه بندی مصالح و مقدار قیر برای طراحی مخلوط آسفالت، همراه با یک روش آزمون و خطا طولانی در آزمایشگاه است. موفقیت در تهیه طراحی مخلوط مناسب تا حد زیادی متکی به تجربه شخص آزمایش کننده و تهیه کننده طرح می باشد و ساخت نمونه های آزمایشگاهی و انجام آزمایش ها نیز زمان بر و طولانی است. در این مقاله با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی و الگوریتم ژنتیک تلاش شده است که طراحی مخلوط بتن آسفالتی HMA به صورت اتوماتیک و با در نظر گرفتن دو قابلیت هم پیش بینی و هم بهینه سازی ترکیبات مخلوط آسفالت برای بدست آوردن مخلوط آسفالتی با مشخصات مطلوب انجام شود. در این فرایند از داده های محلی طرح های اختلاط آسفالت استان یزد برای کمک به طراحی و به عنوان داده های ورودی در مدل شبکه عصبی مصنوعی ANN با ساختار لایه بندی ساده استفاده شده است. مدل های ANN در نمونه های کنترلی قادر به پیش بینی هر دو فضای خالی و حداکثر وزن مخصوص تئوریکال مخلوط آسفالت به ترتیب با خطای ۰.۵ + و ۰.۰۳ بود.

کلیدواژه ها:

طرح مخلوط آسفالت ، شبکه عصبی مصنوعی ، الگوریتم ژنتیک ، فضای خالی ، وزن مخصوص